Parçalandým
Ve her bir parçamý ayrý yere býraktým

Birini açýk denizlerin en derin yerine attým
Kürek çektim, uzaklaþtým, dönüp arkama bakmadým bile

Birini yüksek daðlarýn zirvesine çýkardým
Hiç kimse kurtarmasýn, kurda kuþa yem olsun diye

Birini hiç unutmadýðým o küçük þehirde býraktým
Dönemedim, kimblir, belki dönsem de bulamazdým

Önce savruldum yok oldum
Sonra dinlendim duruldum
Ve her giden parçam yerine
Yenisini doðurdum

Daha güçlü, daha sakin
Daha mutlu, daha suskun
Daha olgun, daha kýrgýn
Daha yalnýz, daha yorgun

Birini tanýdýk bir viþne aðacýnýn dibine ektim
Soramadým filizlendi mi, sürgün verdi mi

Birini çok sevdiðim bir dostta unuttum
Ýstedim geri vermedi, meðer benden pek haz etmezmiþ

Birini büyük bir aþk uðruna ateþlere attým
Bilerek, isteyerek, ama asla piþman olmadým